Son Dakika
- 08:38 / Konya Emniyeti’nden çalıntı araç operasyonu! Değeri tam 66 milyon... |
- 21:27 / Konya’da bir kişi dağdan düşüp yaralandı: hava ambulansı ile müdahale yapıldı! |
- 17:15 / Konyalı Vekil açıkladı! Suriyeliler İçin Dönüş Zamanı: Türkiye’de Yeni Dönem Başlıyor |
- 16:18 / Konya’nın tüm ilçelerinde geçerli olacak uyarı! Çok dikkatli olmalısınız! |
- 15:43 / Bu iki eser Konya’nın simgeleri arasında yer alıyor! Gelecek nesillere aktarılacak! |
- 15:17 / TBMM Başkanı Kurtulmuş: Ali Yerlikaya’ya saygısızca bir davranıştır! |
-
Kapalı
-
-
7°
-
Dolar34,4837
% 0,07%
-
Euro36,5324
% 0,50%
-
İngiliz Sterlini43,7510
% 0,31%
-
Gram Altın2.945,32
% 0,35%
-
Çeyrek Altın5.140,00
% 0,33%
-
Cumhuriyet Altını20.529,00
% 0,49%
GEÇMEYEN İZLER
Bir gece ansızın gelen bu felaketle bir kez daha sarsılmıştı Türkiye. Binlerce hayat kaybetmiştik. Yaşananlar ve hissettiklerimiz merhemi olmayan, tarifsiz bir acıydı. Öyle bir zamandaydık ki yediği yemekten, sıcaktan, utanıyordu insan; ne düşüneceğini bilemiyor, sadece hüzne boğuyordu kendini. Ne desek anlamsız, kelimeler kifayetsizdi.
Birçok hayat orada yaşama tutunmak için deprem ve soğuk ile mücadele ederken düşündüğüm tek şey utançtı; sıcak bir evde oturmak hiç bu kadar suçlu hissettirmemişti beni. Ve geçmemişti lokmalar boğazımdan. Daha fazlasını yapabileceğini bilirken beklemek en acısıydı, her dakika artan ölüm haberlerini izlemek o kadar sızlatıyordu ki içimi. Düşünmeden edemedim o yarım kalan hikayeleri, belki de son kez yenen o akşam yemeklerini, o son kez söylenen iyi geceleri. Hayat ne kadar garip değil mi düşününce; bir dakikası bile önemli olan hayatı ertelemememiz gerektiğini hatırlatmıştı bu acı bizlere. Önce ışıklar kararmıştı sonra dünyalar; bir geceydi uyanmaya çalıştık ya uyanmayı başardık ya da sonsuz bir uykuya daldık, ayrı kaldık, kaybettik. Her şey yarım kalmıştı işte, saniyeler içinde; hayaller, sevinçler, sevdalar…
Evet binlerce hayat kaybetmiştik ama umutta hiçbir zaman kaybolmamıştı. Kurtarılan nefesler, ülkenin dört bir yanından gelen maddi ve aynî yardımlar, birçok milletin hüznümüze ortak oluşu ve yalnız olmadığımızı göstermeleri o günlerde yüzümüze burukta olsa bir gülümseme yerleştirmişti.
Sözlerime veda ederken ülkemize tekrar baş sağlığı diliyor, bu felaketi ve getirdiklerinin hiçbir zaman unutulmamasını ve milletimizin böyle büyük bir acıyı bir daha yaşamamasını temenni ediyorum.
*YAZILARIN TÜM SORUMLULUĞU YAZARLARA AİTTİR
Birçok hayat orada yaşama tutunmak için deprem ve soğuk ile mücadele ederken düşündüğüm tek şey utançtı; sıcak bir evde oturmak hiç bu kadar suçlu hissettirmemişti beni. Ve geçmemişti lokmalar boğazımdan. Daha fazlasını yapabileceğini bilirken beklemek en acısıydı, her dakika artan ölüm haberlerini izlemek o kadar sızlatıyordu ki içimi. Düşünmeden edemedim o yarım kalan hikayeleri, belki de son kez yenen o akşam yemeklerini, o son kez söylenen iyi geceleri. Hayat ne kadar garip değil mi düşününce; bir dakikası bile önemli olan hayatı ertelemememiz gerektiğini hatırlatmıştı bu acı bizlere. Önce ışıklar kararmıştı sonra dünyalar; bir geceydi uyanmaya çalıştık ya uyanmayı başardık ya da sonsuz bir uykuya daldık, ayrı kaldık, kaybettik. Her şey yarım kalmıştı işte, saniyeler içinde; hayaller, sevinçler, sevdalar…
Evet binlerce hayat kaybetmiştik ama umutta hiçbir zaman kaybolmamıştı. Kurtarılan nefesler, ülkenin dört bir yanından gelen maddi ve aynî yardımlar, birçok milletin hüznümüze ortak oluşu ve yalnız olmadığımızı göstermeleri o günlerde yüzümüze burukta olsa bir gülümseme yerleştirmişti.
Sözlerime veda ederken ülkemize tekrar baş sağlığı diliyor, bu felaketi ve getirdiklerinin hiçbir zaman unutulmamasını ve milletimizin böyle büyük bir acıyı bir daha yaşamamasını temenni ediyorum.
*YAZILARIN TÜM SORUMLULUĞU YAZARLARA AİTTİR
*YAZILARIN TÜM SORUMLULUĞU YAZARLARA AİTTİR